In 1990 ontwikkelden Toshiba en Time Warner een opvolger voor de compact disc (cd) die zelf al heel succesvol was. Dit was de SuperDisk (SD). De ontwikkelaars van de cd, Sony en Philips, wilden de gunstige marktsituatie helemaal niet verstoren dus deden de bedrijven niks voor een lange tijd. Na deze lange tijd creëerden ze toch een opvolger op de SD, namelijk de MMCD, die minder opslag had maar beter draaide. Na een lang gevecht besloten Sony en Philips de handdoek in de ring te gooien, maar de voorwaarde was wel dat ze voor de SD de broncode van de MMCD moesten gebruiken. Na een lange onderhandeling accepteerden ze de modificatie en werd de gezamenlijke standaard, dvd, in september 1995 bepaald.
In 2003 werd de opmars van de dvd gehinderd door de hoge prijs van dvd-recorders en de strijd tussen het formaat van de dvd's. In 2004 was de prijs een stuk lager en konden de meeste mensen een dvd-recorder kopen. Hierdoor was het enige probleem nog de strijd tussen de grote bedrijven. Deze was in 2005 ook klaar, omdat de dvd-branders met beide formaten overweg konden en ze hierdoor geen ruzie meer hoefden te maken. In de jaren nadat deze problemen waren opgelost waren de dvd's en de dvd-spelers betaalbaar en begon de nieuwe strijd tussen Blu-ray en hd dvd die de opvolgers van de dvd zouden moeten worden.
Door de jaren heen waren er veel verschillende formaten bijgekomen om de originele te vervangen. De single layer dvd heeft 4,7 gigabytes. Dit is ongeveer 120 minuten beeld en geluid en is het eerste formaat van de dvd. Deze dvd werd maar met een laag gebrand. Er zijn sinds 2004 ook dubbelzijdige en dubbellaagse dvd's beschikbaar. Deze hebben maar liefst 17,1 Gigabyte en kunnen dus veel meer minuten beeld en geluid bevatten en zijn met meerder lagen gemaakt.
Terug naar overzicht
